شرکت شیمیایی ایمپریال در کشور انگلستان نخستین بار مواد پلی‌اتیلن را در سال ۱۹۳۳ میلادی کشف کرد. از حدود سال 1942 میلادی استفاده از لولههای پلاستیک فشرده و بعد از آن پلی اتیلنی در اروپا و آمریکا آغاز شد، که امروزه کمتر کسی هست که با لولههای پلی اتیلن آشنا نباشد؛ چون این لوله‌ها کاربرد زیادی در انتقال آب، فاضلاب، گاز و آبیاری قطره‌ای دارند.
در سال 1954 میلادی در فرانکفورت آلمان اولین نمونه‌های اولیه استفاده از پلی اتیلن برای ساخت لوله تولید شد، که البته مقدار آن بسیار کم بود و این شروع تاریخچه لوله پلی اتیلن است. در کمتر از چهار سال، یعنی در سال 1958 تولید مواد اولیه پلی اتیلن به بیش از 17 هزار تن در سطح جهان رسید و این درحالیست که چهار سال بعد در سال 1962 میلادی تولید آن به دویست هزار تن افزایش یافت.
در حال حاضر تولید مواد اولیه لوله پلی اتیلن به بیش از 28 میلیون تن رسیده که چیزی در حدود چهار میلیون تن آن برای تولید لوله پلی اتیلن مصرف می‌شود.
جالب است بدانید بعد از ساخت مواد پلی اتیلن اولین کاربردی که مهندسان برای آن در نظر گرفتن ساخت لوله بود چون در همان زمان هم استفاده از انواع لولههای فلزی و بتنی هم دیگر به صرفه نبود.
جالب است بدانید که اولین آزمایش میزان تحمل فشار لوله پلی اتیلن یا هیدرواستاتیک در سال 1956 میلادی انجام شد که این آزمایش بعد از گذشت بیش از 60 سال هنوز هم ادامه دارد. چند نمونه از لوله هایی که آزمایش بر روی آنها شروع شد هنوز هم در دمای 20 درجه سانتیگراد تحت تنش مماسی 5 و 5.7 نیوتون بر میلیمتر مربع قرار دارند.
با توجه به افزایش روزافزون استفاده از لوله پلی اتیلن، کارخانه‌های تولید کننده همیشه در پی افزایش کیفیت و کاهش قیمت تمام شده بوده‌اند و به همین سبب امروزه شاهد تولید لولههای بسیار با کیفیت و در عین حال مقرون به صرفه هستیم. در حال حاضر در ایران بیشترین مصرف را لولههای PE80 و PE100 دارند.
استفاده از لوله پلی اتیلن برای انتقال گاز به پنجاه سال پیش برمی‌گردد که اوایل از لولههای پلی اتیلن مشکی رنگ و بعدها با تخصصی‌تر شدن استفاده از این لوله‌ها از لوله‌هایی با نوار زرد رنگ که برای انتقال گاز است، استفاده می‌شود.
جالب است بدانید که هم‌اکنون از 170 هزار کیلومتر لوله کشی گاز 100 هزار کیلومتر از آن لوله پلی اتیلن است که سالانه چیزی حدود 6 هزار کیلومتر لوله کشی پلی اتیلن به آن افزوده می‌شود.
